Test na ojcostwo bez próbki ojca

Włącze­nie prób­ki od ojca wcale nie jest konieczne do wyko­na­nia tes­tu na ojcost­wo. Pozwala to zre­al­i­zować badanie nawet po jego śmier­ci. Są na to 3 rozwiąza­nia: 

Anal­iza chro­mo­so­mu Y – którą sto­su­je się  jeśli osoba­mi pod­da­ją­cy­mi się bada­niu są mężczyźni z prostej linii męskiej przy­puszczal­nie ze sobą spokrewnieni. Chro­mo­som Y jest chro­mo­somem płciowym, którego syn dziedz­iczy po swoim ojcu, a ten po swoim ojcu. Jego struk­tu­ra pozosta­je zawsze taka sama. Anal­izu­jąc go moż­na więc dowiedzieć się czy między dwo­jgiem mężczyzn ist­nieje bio­log­iczne pokrewieńst­wo. Badanie to spełni swo­je zadanie, gdy będziemy chcieli ustal­ić pokrewieńst­wo między ojcem a synem (chłopcem).

Anal­iza DNA wyi­zolowanego z włosa, maszyn­ki do gole­nia i innych mikrośladów —  którą wykonu­je się jeśli rodz­i­na dys­ponu­je jakim­iś przed­mio­ta­mi należą­cy­mi do zmarłego mężczyzny, np. jego szc­zoteczką do zębów, maszynką do gole­nia, włosa­mi, zaschniętą na tkaninie plamą krwi lub nasienia, albo zużytą chusteczką.

Anal­iza próbek DNA pobranych od najbliższych krewnych zmarłego ojca — którą wyko­rzys­tu­je, gdy dziecko jest płci żeńskiej, a rodz­i­na nie posi­a­da żad­nych przed­miotów, z których moż­na by wyi­zolować DNA nieżyjącego mężczyzny. Aby ustal­ić czy jest on bio­log­icznym ojcem dziew­czyn­ki do bada­nia trze­ba włączyć najbliższych członków jego rodziny, np. matkę, bra­ta, siostrę (im więcej osób weźmie udzi­ał w bada­niu tym lep­iej). Najpierw, wyko­rzys­tu­jąc dostęp­ne prób­ki DNA, tworzy się indy­wid­u­alne pro­file gene­ty­czne wszys­t­kich badanych osób. Następ­nie, przy pomo­cy anal­izy statysty­cznej oblicza praw­dopodobieńst­wo ich pokrewieństwa